Globalizacja prawa pociąga za sobą uboczny skutek w postaci zwiększenia liczby przypadków, w których środki podejmowane przez podmioty państwowe mają wywoływać skutki prawne poza terytorium państwa. To zjawisko eksterytorialności prawa, które prawnicy starali się analizować z punktu widzenia prawa międzynarodowego publicznego i prywatnego, dotyczy również Unii Europejskiej jako podmiotu międzynarodowego. Unia przyczynia się do tego problemu, gdy jej własne prawo wywołuje skutki eksterytorialne, ale także gdy jest konfrontowana z eksterytorialnymi skutkami przepisów wydanych przez strony trzecie. W tym względzie znaczenie rynku wewnętrznego, jego atrakcyjność i oddziaływanie zewnętrzne strukturalnie sprzyjały zarówno eksterytorialności prawa Unii, jak i potrzebie reagowania przez nią na przepisy podmiotów pozaeuropejskich wywołujące skutki eksterytorialne i mogące wpływać na jej interesy i wartości. Instytucje, organy i agencje Unii same regularnie stają wobec problemu eksterytorialności. Te różne aspekty relacji między Unią Europejską a eksterytorialnością zostaną przeanalizowane w kontekście niniejszego kolokwium, które pozwoli nam również zastanowić się, czy Unia Europejska jest wyjątkowa w obliczu zjawiska eksterytorialności.
Języki dyskusji: francuski i angielski
Zapoznaj się z programem konferencji https://iode.univ-rennes1.fr/sites/iode.univ-rennes1.fr/files/medias/files/programme_colloque_UE_et_extraterritorialit%C3%A9_1.pdf
Organizacja naukowa
- Cécile Rapoport, profesor na Uniwersytecie Rennes 1, członek Institut universitaire de France, członek Institut de l'Ouest: Droit et Europe (UMR CNRS 6262)Alan Hervé, profesor na SciencesPo. Rennes, Katedra Europejska im. Jeana Monneta, członek Institut de l'Ouest: Droit et Europe (UMR CNRS 6262)
